Projecten op locatie, een extra uitdaging
In 1993 maakte ik, geïnspireerd door een bezoek aan de Documenta (een 5-jaarlijkse kunstbiënnale) in Kassel, voor het eerst een installatie in een klooster in Breda met als titel: ‘Labyrint in lavasteen’. Vanaf dat moment realiseerde ik me de ‘onbegrensde’ mogelijkheden van het werken op locatie. Een scala aan creatieve processen werd bij mij in gang gezet wat resulteert in het uitvoeren van diverse projecten in binnen- en buitenland.
Afhankelijk van historische, architectonische, natuurlijke en locatietechnische elementen, maak ik hierbij gebruik van een grote diversiteit aan voorwerpen en materialen. Als verzamelaar leef ik als het ware als een alerte strandjutter die permanent op zoek is naar fascinerende vormen in de natuur. Maar ook zoek ik naar schijnbaar waardeloze materialen die op vele plaatsen zijn te vinden in onze wegwerpmaatschappij. Zij bestaan later opnieuw in een heel andere constellatie als onderdeel van een nieuw te maken werk.
De meerwaarde van het werken buiten het eigen atelier ligt vooral sociaal en communicatief gezien op een heel ander vlak, n.l.: het ontmoeten, het uitwisselen van ideeën en werken met collega’s enerzijds en anderzijds het directe contact met het publiek dat soms letterlijk in jouw werk rondloopt. De interactie tussen kunst, bezoeker en kunstenaar is hiermee bewerkstelligd en de cirkel is voor mij rond.